تماس با ما

درباره شهرداری

شمال استان فارس، منطقه‌ای سردسیر محسوب می‌شود؛ با شهرها و روستاهایی که در دامن کوه و دشت‌ها آبادی‌های آرام و زیبا را ایجاد کرده است. به گزارش ایسنا، یکی از شهرستان‌های شمالی استان فارس، شهرستان بوانات است؛ منطقه‌ای وسیع که طبیعتی زیبا، بکر و تفرجگاه‌هایی چشم‌نواز را درون خود جای داده و با آغاز فصل بهار و حتی در ایام تابستان، مقصدی دلپذیر برای هر طبیعت‌گرد و بوم‌گردی محسوب می‌شود. تلفیق زیبایی‌های طبیعت و جاذبه‌های تاریخی و مذهبی، به این شهرستان بعد گردشگری بخشیده است تا جاذبه‌ای مناسب برای گردشگران خارجی باشد و طی سال، شمار قابل توجهی گردشگر را از کشورهای مختلف جهان به خود جذب کند. بوانات با مرکزیت سوریان، در شمال شرق استان فارس واقع شده و از سمتی با یزد همسایه است؛ فاصله مرکز این شهرستان با شیراز 220 کیلومتر بوده و می‌توان از این منطقه به‌عنوان بهشت زمینی فارس نام برد؛ اگرچه استان فارس مملو از زیبایی‌های چشم نوازی است که هرکدام تصویرگر گوشه‌ای از بهشت محسوب می‌شوند. آب و هوای سرد و زمستانی بوانات، از این شهرستان که از غرب با پاسارگاد همسایگی دارد، منطقه‌ای خنک و باصفا در بهار و تابستان ساخته است.

جاذبه‌های گردشگری شهرستان بوانات

بوانات در ابعاد تاریخی، مذهبی و طبیعی، جاذبه‌های زیبایی دارد که مسجد جامع سوریان، پل بزرگ سوریان، چهار طاقی ساسانی، امامزاده شاه میر حمزه، قلعه تاریخی سیمکان، کاروانسرای برد شیراز، تفرجگاه پیر کدوئیه، غار کان گوهر، گورستان تاریخی سوریان، شاه خاقان، آثار تاریخی روستای شیدان، روستای هدف گردشگری بزم، امامزاده بی بی خاتون، قنات ابراهیم و شاهزاده ابوالقاسم و آثار تاریخی شهر کُره‌ای، از آن جمله است.

جاذبه‌های تاریخی / چهارطاقی ساسانی

شهرستان بوانات به دلیل قرار گرفتن در مسیر عبور جنوب به شمال ایران و ویژگی‌های آب و هوایی، دارای روستاهای تاریخی متعددی است؛ یکی از این روستاها، مُنج نام دارد که چهارطاقی ساسانی را در خود جای داده است. چهارطاقی ساسانی در بالای یک تپه کنار رودخانه قرار دارد و شامل بنایی عظیم بوده که امروزه تنها چهار ستون همراه با طاق‌های متصل به آن برجای مانده است؛ بعضی از کارشناسان بر این باورند که بنای یاد شده، بنایی آیینی- مذهبی بوده و به دوران ساسانی تعلق دارد. حوض آبی که در وسط بنا قرار دارد احتمالا محل تطهیر بوده است؛ مکانی که امروز اهالی روستای منج آن را قلعه حیدربیگ می‌خوانند. چهارطاقی ساسانی در سال 1380 به لحاظ ارزش تاریخی، امکان ثبت در فهرست آثار ملی و تاریخی ایران را به‌دست آورد.

پل آجری سوریان

رودخانه سوریان، از رودخانه‌های معروف فارس به‌شمار می‌رود و با توجه به ترددهای مکرر در این مسیر، پل‌هایی بر روی آن ایجاد شده است؛ یکی از این پل‌ها، پلی آجری متعلق به دوران صفویه است. تاریخ نگاران زمان احداث این پل را به نیمه‌های سده هفتم تا اوایل سده هشتم هجری، تخمین زده‌اند؛ در بعضی متون تاریخی، از این پل آجری به‌نام پل بزرگ، یاد شده است. این پل در گذشته، واسطه ارتباطی مردم این شهر با اهالی روستاهای جنوب این شهرستان بوده و مصالح به کار رفته در آن سنگ گچ ساروج ونمای آجراست؛ پل بزرگ، دارای یک دهنه و دو پایه با قوسی هشتی بوده که معماران آن زمان با جلوه‌ای زیبا و هنری آن را احداث کرده‌اند؛ این پل نیز از آثار ثبت شده تاریخی سوریان به شمار می‌رود.

کاروانسرای برد شیراز

تعدد کاروانسراها در مسیر شیراز به سمت اصفهان و بوشهر و یزد، می‌تواند به افراد در یافتن مسیرهایی که معبر عبور کاروان‌ها و افراد بوده است، کمک کند. کاروانسرای برد شیراز نیز که در غرب شهر سوریان قرار دارد، از آن دست بناها به‌شمار می‌رود؛ اگرچه این کاروانسرا، قلعه‌ای است مستحکم و عظیم باقی مانده از دوران صفویه که البته بعضی معتقدند بنای اولیه آن را ساسانیان بنا کرده‌اند. علت نام‌گذاری کاروانسرا، قرار گرفتن آن در منطقه برد شیراز است؛ محدوده‌ای که در سنوات گذشته محل اطراق کاروان‌های تجاری بوده که از مسیر جنوب یا غرب به سمت شرق ایران حرکت می‌کردند. البته تاریخ‌شناسان اعتقاد دارند که یکی از انشعاب‌های جاده ابریشم از مسیر این کاروان عبور می‌کرده و قرار گرفتن آن در محدوده‌ای کویری، این ادعا را قوت می‌بخشد؛ در برخی متون تاریخی، از منطقه برد به نام عروس کویر یاد کرده‌اند. کاروانسرای برد شیراز، دارای 6 برج دیده بانی با تیرکش‌های متعدد و همچنین یک قسمت شاه نشین و انباری‌های نسبتاً بزرگ و محلی برای نگهداری احشام است؛‌ این بنا هم از آثار ثبت شده ملی و تحت مدیریت میراث فرهنگی است.

جذابیت‌های مذهبی / مسجد جامع سوریان

یکی از بناهایی که در گروه جاذبه‌های مذهبی دسته‌بندی شده و در تمام نقاط ایران، به‌عنوان آثاری بازمانده از ابتدای دوران اسلامی تاکنون، نام برده می‌شود، مساجد است. مسجد جامع سوریان نیز از بناهای دیدنی مذهبی است که بنای اصلی آن به دوران ساسانیان باز می‌گردد؛ بنایی که عضدوالدوله دیلمی آن را تغییر کاربری داد و به مسجد بدل کرد. این بنا در دوره‌های تاریخی مختلف بازسازی‌های عمده‌ای را به خود دیده و بخش‌هایی به آن اضافه شده است. بخش‌های داخلی گنبد، منقوش از آیات قرآنی و بازمانده از سده ششم هجری قمری است. مسجد جامع در قلب شهر سوریان و بافت تاریخی آن قرار گرفته و شماره ثبت ملی دارد.

منبر مسجد جامع سوریان

منبر مسجد جامع سوریان نیز از آثار دیدنی است که پیشینه ساخت آن به سال 771 هجری قمری باز می‌گردد و مظفرالملک از محل ماترک خواجه سعدابن زنگی، دستور ساخت آن را از چوب چنار صادر کرده بود. طراحی بسیار زیبا و منبت‌کاری کم‌نظیر این منبر، از آن اثری ماندگار ایجاد کرده است؛ اگرچه این منبر که زمانی در مسجد سوریان محل وعظ و خطابه بود، اکنون در موزه ایران باستان نگهداری می‌شود؛ اما نشانه‌ای از اهمیت مسجد جامع سوریان در دوران تاریخی ایران است.

امامزاده شاه‌میر حمزه

شاه میر حمزه(ع) را از فرزندان احمدابن موسی‌ابن جعفر(ع) می‌دانند و مقبره این امامزاده، بقعه‌ای است مقدس و مکانی برای عشق‌ بازی عاشقان حضرت احدیت. بقعه این امامزاده، در روستای بزم و 18 کیلومتری جنوب شرقی شهر سوریان قرار دارد و به همین دلیل به امامزاده بزم نیز در میان عوام شهره است؛ تاریخ این بنا به دوران صفویه می‌رسد و نقوش و نوشته‌های موجود و معجر چوبی آن که از سه طرف دارای کنده‌کاری و نقش است، تاریخ‌شناسان را به این نقطه رسانده که دستور ساخت بنا را شاه عباس صفوی داده بوده است. گنبد مرتفع (16 متری)،‌ از ویژگی‌های این بنای مقدس به‌شمار می‌رود؛ گنبدی با کاشی‌کاری فیروزه‌ای و منقوش به کتیبه‌های کوچک با خط کوفی؛ محوطه بقعه نیز قناتی قرار دارد با آبی بسیار گوارا و البته در کنار آن چنارهای کهنسالی که سن بعضی از آنها به چند صدسال می‌رسد.

جاذبه‌های طبیعی/ چشمه پیر کَدوئیه

شهرستان سوریان، چشمه‌های بی‌شماری داشته که سال‌ها خشکسالی بسیاری از آنها را به خشکی مزمن مبتلا کرده است اما هنوز هم در گستره‌هایی از این منطقه، چشمه‌هایی وجود دارد؛ هرچند حجم آب آن نسبت به گذشته کاسته شده باشد. چشمه پیرکدوئیه، یکی از مکان‌هایی است که چشمه‌های جوشانی در آن جریان دارد؛ چشمه‌هایی که در یک پهنه گسترده شده و در نزدیکی آنها درختانی تنومند، توجه هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند و هرسال شمار زیادی گردشگر از نقاط مختلف به این منطقه جذب کرده است. این چشمه در غرب روستای مزایجان و در 40 کیلومتری شهر سوریان قرار گرفته و در گذشته آب آنها نزد عشایر و دامداران منطقه از تقدس خاصی برخوردار بوده است. عشایر در گذشته بر این باور بودند که هنگام کوچ و در زمان عبور از این محدوده و ورود به مراتع بوانات، باید دام‌هایشان در مراسمی با نام گوشواران یا گوسفند شوران، شرکت داده و به این واسطه این دارائی با ارزش را از امراض و بلایا در امان نگه‌دارند. یکی از ابعاد اهمیت این منطقه، علاوه بر جنبه‌های تاریخی و گردشگری، تحقیقات فرهنگی و تاریخی آن است؛ لذا پژوهشگرانی بوده و هستند که اقدامات تحقیقی را در این خصوص انجام داده یا در دست انجام دارند.

گردشگاه محمد حنفیه

این مکان، باقیمانده بنایی آیینی از دوران‌ پیش از اسلام و مورد احترام اهالی منطقه بوده و نزد مردم عامه به قدمگاه محمد حنفیه معروف است. وجود درختان سرسبز و خرم و چشمه‌های زیبا که از دل تخته سنگی بزرگ جاری شده، این مکان را به تفرجگاهی خوش منظره و زیبا تبدیل کرده است. گردشگاه محمد حنفیه در جنوب شهر سوریان و در دامنه کوه خاتون قرار گرفته و براساس تحقیقات باستان‌شناسان، قبل از اسلام نیز سنتی با عنوان هدیه‌دادن به الهه آب در این مکان و بین مردمان آن زمان رواج داشته است. روستای گردشگری قنات ابراهیم و شاهزاده ابوالقاسم روستای تاریخی و گردشگری شاهزاده ابوالقاسم با پیشینه‌ای طولانی و طبیعتی دل انگیز و سرسبز و یکی از روستاهای گردشگری بخش سرچهان است. ساختمان بسیار زیبای امام زاده، قبرستان تاریخی و درختان سر به فلک کشیده این روستا باعث شده سالانه تعداد بسیار زیادی گردشگر از استان فارس و استان‌های هم جوار از این منطقه بازدید کنند. در جوار این امام زاده محوطه سازی بسیار زیبایی برای اسکان مسافرین مهیا شده است. قبرستان تاریخی روستای قنات ابراهیم نیز از دیگر آثاری است که بینندگان خاص خود را دارد؛ این قبرستان در کنار جاده اصلی سرچهان قرار گرفته و یکی از آثار ثبتی بوانات به شمار می‌رود.

صنایع دستی

شهرستان بوانات هم مانند سایر نقاط استان فارس از صنایع‌دستی خاصی برخوردار است که در این بین؛ قالی، گلیم، تابلو فرش و خراطی شهره بیشتری دارد. در کنار صنایع‌دستی، محصولاتی نظیر کشمش و گردو و البته تولیداتی نظیر جوزقند و مویز، نیز در بوانات یافت می‌شود. مردم این شهرستان، آش چله، دلمه برگ مو، آش اسفند و قورمه را خوب طبخ می‌کنند؛ غذاهایی لذیذ که باید هر ایرانی یک بار آن را بچشد؛ آنهم در زمان حضور در این شهرستان.